De favoriete volkssport wordt al een hele tijd ontsierd door geweld en vandalisme. Maar laten we het positief bekijken. Mits wat creativiteit en ondernemerschap zit er een gloednieuw en lucratief tv-format in.

Er was een tijd dat voetbal nog iets moois was. De geur van frieten en bier, samen zingen en joelen, samen dromen van een glorieus overwinning voor je team. Maar dat beeld is intussen even achterhaald als een faxmachine in een overheidsgebouw.

Tegenwoordig draait het minder om de sport, maar meer om wie het eerst een terrastafel door de lucht kan zwieren. Matchdag? Dat betekent politie in gevechtsuniform, traangas en waterkanonnen en centrumstraten herschapen tot een slagveld waar zelfs Putin nog van zou schrikken. Nog voor de aftrap is gegeven, is de afbraak al begonnen.

Maar laten we het positief bekijken. In de primitieve chaos schuilt een ongetwijfeld populaire tv-format. Werktitel: Hooligan Island. Op een afgelegen eiland, ergens in de Noordzee, of desnoods op een aangelegd artificieel eiland, bouwen we een state-of-the art voetbalstadion, met alle hypermoderne voorzieningen. Rondom wordt een klein stadje aangelegd met ruime horeca-voorzieningen, mooie gezellige terrassen en grote pleinen waar supporters kunnen samenkomen.

Alle belangrijke – of zoals het in het jargon heet: ‘historische’ – voetbalmatchen vinden daar plaats. Supporters worden netjes overgevaren of overgevlogen, naar keuze of naar vermogen. De weinige ordediensten die er zijn, zijn er om de spelers en hun entourage te beschermen. Verder kunnen de supporters zich voor, tijdens en na de match volledig laten gaan: vlaggen, rookbommen, vuurpijlen, alles is toegelaten. Terrasstoelen en andere infrastructuur staan geheel ter beschikking om in het wilde weg door de lucht en al dan niet naar elkaar gegooid te worden.

Spionkoppen die elkaar eens lekker te lijf willen gaan, kunnen dat doen in de straten, op de pleinen of waar ze maar willen. Alles kan, alles mag. Enkel vuurwapens zijn verboden, dit voor de veiligheid van spelers, scheidsrechters en hun entourage en beveiligingsdiensten.

Overal staan camera’s opgesteld die alles filmen. Niet om misdaden te registreren of om daders te identificeren, maar om ‘content’ op te leveren voor Hooligan Island en afgeleiden ervan op sociale media. Een soort moderne gladiatorspelen, waar creatieve tv-breinen zeker nog wel wat nevenformats bij kunnen verzinnen en bookingskantoren extra gokformules kunnen uitwerken.

Maar daar stopt het niet. Onverlaten die eigenlijk geen bal te maken hebben met voetbal maar gewoon eens lekker keet willen schoppen in de stad, worden opgepakt en meteen afgevoerd naar Hooligan Island waar ze naar believen auto’s omver kunnen duwen, bushaltes kunnen vernielen of een winkelramen kunnen ingooien. Ze moeten er wel rekening mee houden dat ze wat potige voetbalsupporters tegen het lijf kunnen lopen die het niet zo begrepen hebben op schorrimorrie dat hun geliefde sport een slechte naam bezorgt. En dat levert dan weer mooie beelden op voor op tv.

Als de match gedaan is en iedereen uitgeraasd, kunnen de overlevenden weer naar huis. U ziet, de voordelen zijn legio. De stad blijft gevrijwaard. De politie kan opnieuw verkeerscontroles uitvoeren in plaats van rookbommen ontwijken. En de samenleving kan op adem komen. Sterker nog: de rellen op het eiland kunnen een nieuwe sport worden, die vermarkt kan worden via extra uitzendrechten.

Hooligan Island, elke zaterdagavond op uw favoriete zender.